به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

پوسته ریزی و خشکی اطراف ناخن کودکان

تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۵۷۸۳۰

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما در برنامه مادر و کودک در شبکه سلامت سیما ،الهام بهرنگی متخصص پوست و مو و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران در خصوص پوسته ریزی کنار ناخن‌های دست در کودکان به گفتگو پرداخت.
کارشناس برنامه با بیان این مطلب که مشکلات ناخن در کودکان بسیار شایع است، پوسته ریزی و خشکی اطراف ناخن کودکان را از شایعترین این موراد ذکر کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی شایع‌ترین دلیل پوسته ریزی و خشکی اطراف ناخن‌های کودک را شامل: شستشوی زیاد دستها، قرار دادن انگشتان دست در دهان و کندن پوست کنار ناخن‌ها توسط خود کودک دانست و گفت: در مواردی که این مشکلات به دنبال شستشوی زیاد دست‌ها اتفاق میافتد، استفاده از مرطوب کننده‌های مخصوص دست و ناخن‌ها بعد از هر بار شستشوی دست‌ها توصیه می‌شود.
وی افزود: برای جلوگیری از مکیدن انگشت کودکان، می‌توان با استفاده از پماد دکسپانتنول کنار ناخن‌ها و ایجاد طعم تلخ، کودک را از ادامه این رفتار منع کرد، در موارد شدیدتر مکیدن انگشت باید از مشاور کودک و نوجوان کمک گرفت.
این متخصص پوست و مو، چرب کردن مکرر پوست اطراف ناخن‌ها را، یکی از راه حل‌های درمان پوسته پوسته شدن کنار ناخن‌های دست در این کودکان ذکر کرد.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که آیا کمبود مواد مغذی، املاح و ویتامین‌ها می‌تواند عامل ایجاد این عارضه باشد؟ گفت: به غیر از پوسته ریزی کنار ناخن ها، لایه لایه شدن صفحه ناخن و یا قاشقی شدن و فرو رفتن صفحه ناخن‌ها نیز از دیگر مشکلات شایع ناخن‌ها در کودکان است و افزود: هیچ کدام از این مشکلات نشانی از کمبود هیچ ماده غذایی در بدن کودک نیست.
الهام بهرنگی ادامه داد: البته در اولین مراجعه این کودکان، آزمایش‌های ضروری از جمله کم خونی، هورمون‌های تیروئید و کمبود ویتامین D، بررسی می‌شود و در صورت نبود هیچ گونه مشکل با تجویز پماد‌های مرطوب کننده مخصوص ناخن ها، این مشکلات مرتفع خواهد شد
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که حضور لکه‌های سفید رنگ بر روی ناخن‌ها نشانه چیست؟ گفت: برخلاف تصور عامه، حضور این لکه‌ها نشان دهنده کمبود کلسیم نیست و این فکر تنها یک باور غلط است.
وی ادامه داد: این علامت بیشتر فیزیولوژیک و گاهی هم ناشی از ضربه به ناخن‌ها است، نوجوانانی که زیاد تایپ می‌کنند یا با دگمه‌های موبایل و صفحه کیبورد کار میکنند و یا حتی با آلات موسیقی کار میکنند، ممکن است دچار این لکه‌ها شوند، وی به آن‌ها توصیه کرد: که ناخن‌های بلندی نداشته باشند تا صدمات به حداقل برسد.
بهرنگی در پاسخ به این سوال که اگر درمان‌های معمول موثر واقع نشد، چه کنیم؟ گفت: در موارد شدید استفاده از دارو‌های ترکیبی توسط متخصص پوست توصیه می‌شود البته اگر علل زمینه‌ای که شامل: ناخن جویدن و یا کندن پوست اطراف ناخن است ترک نشود، این درمان‌ها موثر واقع نخواهد شد و جهت برطرف شدن این عادات، مراجعه به روانپزشک توصیه می‌شود.
این متخصص پوست در پاسخ به این سوال که در چه صورتی دارو‌های ترکیبی حاوی استروئید خواهند بود؟ گفت: اگر اطراف ناخن التهاب و قرمزی ایجاد شده باشد، احتمال تجویز کوتاه‌مدت ترکیبات استروئیدی وجود دارد.
بهرنگی در پاسخ به این سؤال که افتادن ناخن به چه دلیل اتفاق می‌افتد؟ گفت: به دلیل عفونت‌های ویروسی مانند: آنفولانزا و کرونا خط عرضی بر صفحه ناخن‌ها ایجاد می‌شود که از محل خط‌ها ناخن‌ها شروع به افتادن می‌کنند که به دلیل زمانبر بودن رشد صفحه جدید ناخن ها، معمولا والدین احساس نگرانی میکنند.
وی ادامه داد: به دلیل استرسی که به سلول‌های زایای ناخن (ماتریکس ناخن) در اثر بیماری‌های تب دار شدید وارد میشود، همچنین پوست، مو و ناخن‌ها نسبت به بیماری‌های تب دار واکنش نشان میدهند. (مو دچار ریزش و ناخن را دچار قطع شدن صفحه ناخن میکند)
متخصص پوست و مو به والدین اطمینان داد: این تغییرات گذرا است و فقط چند ماهی طول می‌کشد تا صفحه جدید ناخن‌ها در کودک ایجاد شود.
کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال که اگزما چیست؟ گفت: اگزما یا درماتیت پوستی در نوزادان و بزرگسالان بیماری بسیار شایعی است، این بیماری ارثی است و معمولا زمینه آلرژی در این خانواده‌ها وجود دارد.
بهرنگی ادامه داد: این آلرژی می‌تواند سیستم ریوی نوزاد را تحریک کند و خود را به شکل آسم کودکان نشان دهد یا به شکل رینیت آلرژیک باعث عطسه و آبریزش بینی گردد و یا به شکل درماتیت آتوپیک که با مشکلات خشکی پوست و یا اگزمای کودکان همراه است خود را نشان دهد، کودکان ممکن است همه این حساسیت‌ها را داشته باشد و یا تنها به یکی از آن‌ها مبتلا باشند.
در مورد درگیری پوستی، بسته به سن کودک محل درگیری‌ها متفاوت خواهد بود، در نوزاد ۲ الی۳ ماهه شایعترین محل درگیری گونه هاست و هنگام چهار دست و پا رفتن، ناحیه آرنج و زانو‌ها درگیری پیدا میکنند.
وی ادامه داد: پوست این کودکان به صورت عادی و ذاتی نمی‌تواند آب را نگه دارد که خشک و قرمز می‌شود وبه خار ش می‌افتد به دنبال خارش پوست زخم میشود و میکروب شایع استافیلوکوک آئوروس بر روی آن سوار می‌شود و باعث ترشح و عفونت از زخم و مشکلات دیگر میشود، چیزی که می‌تواند به این سیکل معیوب کمک کند پیشگیری از خشکی پوست است، باید هر چیزی که باعث تشدید و دامن زدن به این خشکی می‌شود را از محیط دور کنیم.
این متخصص پوست و مو توصیه کرد: بسته به فصل، باید برای شستشوی کودک از حرارت آبی استفاده کنیم که کودک سرما نخورد، حرارت بیش از حد نباشد، چون هرچه آب داغ‌تر باشد باعث خشکی پوست بیشتر و از بین رفتن چربی پوست او می‌گردد.
بهرنگی حمام کردن صحیح کودک را شامل: استفاده از شوینده غیر صابونی با حرارت آبی که کودک سرما نخورد و همچنین در تمام مدت کودک با آب تماس داشته باشد توجه کنید که مدت زمان حمام کودک باید خیلی کوتاه باشد
وی متذکر شد: برای خشک کردن بدن کودک حوله را روی پوست نکشید و تنها با کمک حوله قطرات آب روی پوست را جذب کنید بلافاصله پس از برداشت قطرات آب، پوست نوزاد را با استفاده از لوسیون‌های مخصوص پوست مخصوص این کودکان چرب کنید و سپس آن‌ها را لباس بپوشانید.
برنامه مادر کودک همه روزه از شنبه تا پنج شنبه ساعت۹ صبح بصورت زنده از شبکه سلامت سیما پخش میشود.

 

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: پاسخ به این سوال متخصص پوست و مو کنار ناخن ها پوسته ریزی اطراف ناخن صفحه ناخن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۵۷۸۳۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم

بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد. 

روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست. 

الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم  بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آن‌ها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند. 

او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست! 

جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!

این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند. 

نمی‌گویم این کار ممنوع است!

وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد. 

شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!

اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود

رضایی در ادامه اضافه کرد:‌ کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی،‌ مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه‌ می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.

وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.

چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟

کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست

رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق‌ کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.

تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟

وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات‌ و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.

این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.

بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنان

می‌خواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم

رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.

انتهای پیام/